Ἡ σημερινὴ ἀνάρτηση ὑπαγορεύεται ἀπὸ τὴν ἐπικαιρότητα: τὸ ἀπόγευμα τοῦ περασμένου Σαββάτου, 25 Ἀπριλίου 2015, ἄνοιξε καὶ λειτούργησε, μετὰ ἀπὸ ἀρκετὰ χρόνια, ὁ Καθολικὸς ναΐσκος ποὺ βρίσκεται ἐντὸς τῶν τειχῶν τῆς ΑΧΑΪΑ CLAUSS. Ἀφορμὴ ἦταν μία ἐπιστολὴ ποὺ λάβαμε ἀπὸ τὸν δραστήριο ἐφημέριο τῆς Καθολικῆς Ἐκκλησίας τῶν Πατρῶν π. Γεώργιο, στὴν ὁποία μᾶς ἐξέφραζε τὴν ἐπιθυμία παλαιῶν ἐνοριτῶν νὰ τελεσθεῖ Θεία Λειτουργία στὸ Καθολικὸ παρεκκλήσιο τὸ ὁποῖο βρίσκεται στὶς ἐγκαταστάσεις τῆς Οἰνοποιίας μας στὸ Πετρωτό.
Ἔτσι, λοιπόν, μέλη τῆς Καθολικῆς Ἐκκλησίας ἀνέβηκαν στὰ ὑψώματα τῆς Οἰνοποιίας λίγες ἡμέρες νωρίτερα, καθάρισαν καὶ τακτοποίησαν τὸ ἐκκλησάκι τους, ἑτοίμασασαν τὸν χῶρο καὶ φρόντισαν γιὰ ὅλα τὰ ἀναγκαῖα. Κι ὅταν ἔφθασε ἡ προκαθορισμένη ἡμέρα καὶ ὥρα, ἡ εὐάριθμη ἐνορία τοῦ Δυτικοῦ δόγματος, τέλεσε τὴν λειτουργία της κάτω ἀπὸ τὶς νερατζιές, τὰ λιγούστρα, τὰ κυπαρίσσια καὶ τὶς δάφνες…
Κάτω ἀπὸ τὶς νερατζιές, τὰ λιγούστρα, τὰ κυπαρίσσια καὶ τὶς δάφνες, γιατὶ ὁ ἀριθμὸς τῶν πιστῶν ἦταν τέτοιος ποὺ δὲν χωροῦσαν ὅλοι μέσα στὸν ναΐσκο, ὁπότε ὁ π. Γεώργιος ἔκρινε πὼς πρέπει νὰ τελέσει τὴ λειτουργία ἀκριβῶς μπροστὰ ἀπὸ τὸ ἐκκλησάκι, ὥστε νὰ ἔχουν ὅλοι τὴ δυνατότητα πλήρους συμμετοχῆς.
Τὴν ὡραία ἀτμόσφαιρα ἦρθαν νὰ συνοδεύσουν ὅλα τὰ πουλιὰ τῶν δένδρων, καθὼς καὶ ἡ χορωδία καὶ οἱ τρεῖς Καθολικοὶ ἐνορίτες ποὺ συνόδευαν τοὺς ὕμνους μὲ τὶς κιθάρες τους. Ἀμέσως μετά, οἱ κ.κ. Ἀντώνιος Γρίμας καὶ Ἀνδρέας Τασσὺ παρουσίασαν στὸ ἐκκλησίασμα, συνοπτικά, ὁ μὲν πρῶτος κάποια ἱστορικὰ στοιχεῖα ποὺ ἀφοροῦν στὴν κοινότητα τῶν Καθολικῶν κατοίκων τῆς ΑΧΑΪΑ CLAUSS κατὰ τοὺς 19ο καὶ 20ό αἰῶνες, ὁ δὲ δεύτερος τὴν ἱστορία τοῦ Οἰνοποιείου συνολικά.
Μὲ ἀφορμή, λοιπόν, τὴν λειτουργία, μετὰ ἀπὸ πολλὰ χρόνια, τοῦ Καθολικοῦ ναΐσκου, καὶ ὅσα ὁ κ. Γρίμας ἀνέφερε, ἄς ἀνοίξουμε σήμερα τὸν «φάκελλο» μὲ θέμα «Ο ΡΩΜΑΙΟΚΑΘΟΛΙΚΟΣ ΝΑΪΣΚΟΣ ΤΗΣ GUTLAND»…
Δὲν εἶναι ἁπλὸ τὸ θέμα. Ἀπεναντίας, εἶναι περίπλοκο. Μικρῶν διαστάσεων τὸ ἐκκλησάκι, ἀλλὰ ἡ ἀχλὺς γύρω ἀπὸ τὴν ἱστορία του φαίνεται πὼς ἔχει μεγάλες διαστάσεις… Ἕνας ἄκρως παρατηρητικὸς ἀναγνώστης θὰ πρέπει νὰ ἔχει ἤδη διαπιστώσει ὅτι ἄν καὶ βρισκόμαστε στὴν τριακοστὴ εἰκοστὴ τρίτη λέξη τῆς ἀνάρτησής μας, δὲν ἔχουμε ἀναφέρει οὔτε μιὰ φορὰ τὸ ὄνομα τοῦ Ἁγίου ἤ τῆς Ἀγίας στὸν ὁποῖο ἤ στὴν ὁποία εἶναι ἀφιερωνένος ὁ ναός. Τυχαῖο;
Ὄχι βέβαια! Γιατὶ τὰ ἐρωτήματα στὰ ὁποῖα θὰ (προ)κληθοῦμε νὰ βροῦμε ἀπαντήσεις, ἔχουν νὰ κάνουν ἀκριβῶς μὲ αὐτό.
Μέχρι πρὶν ἀπὸ λίγα χρόνια, δὲν ὑπῆρχε καμμία ἀμφιβολία σὲ κανέναν, ὅτι ἡ ΑΧΑΪΑ CLAUSS περιελάμβανε στὸν πολεοδομικό της ἱστὸ τὸν ὀρθόδοξο ναΐσκο τοῦ Ἁγίου Θωμᾶ καὶ τὸν Καθολικὸ τῆς Ἁγίας Ἄννης. Μάλιστα, σχετικὰ μὲ τὸν δεύτερο, εἴχαμε καὶ δύο γραπτὲς μαρτυρίες:
Ἡ πρώτη, ἦταν τοῦ παλαιοῦ βαρελοποιοῦ τοῦ οἰνοποιείου, Σπύρου Μάλλια, ἀπόγονου τοῦ πρώτου συνεργάτη τοῦ G. Clauss, Francesco Malia, «τέταρτη γενιὰ ἐντὸς τοῦ Ἐργοστασίου καὶ πέμπτη τὰ παιδιά μου», καθὼς ἔγραψε ὁ ἴδιος στὸ «Ἱστορικὸ τῆς ΑΧΑΪΑ ΚΛΑΟΥΣ ἀπὸ 1859 ἕως τὸ 1984» ποὺ συνέταξε αὐτοβούλως, ἀποθησαυρίζοντας ὅλη τὴ συσσωρευμένη του γνώση περὶ τῆς ἱστορίας τοῦ χώρου ὅπου γεννήθηκε, μεγάλωσε καὶ δραστηριοποιήθηκε. Ὁ Σπῦρος Μάλλιας, λοιπόν, μᾶς πληροφοροῦσε, ἐπὶ λέξει, τὰ ἑξῆς:
«Τὸ 1924, ἡ Κωστάντζα Ἀντωνοπούλου, σύζυγος τοῦ προέδρου Βλ. Ἀντωνοπούλου, χτίζει τὸ ἐκκλησάκι SANTA ANNA. Ἡ Κωστάντζα ἦταν Καθολικὴ καὶ ὅταν ἦρθε στὸ Ἐργοστάσιο βρῆκε οἰκογένειες Καθολικῶν, ποὺ ὡς τότε ἐκκλησιάζονταν στὸ σπίτι τοῦ Σπύρου Μάλλια, ὁ ὁποῖος εἶχε διαμορφώσει ἕνα δωμάτιο γι’ αὐτὸν τὸν σκοπό. Ἡ γυναῖκα τοῦ Σπύρου Μάλλια, Μαρία, καταγόταν ἀπὸ τὴν Ἀνκόνα τῆς Ἰταλίας καὶ εἶχε φέρει μαζί της δύο σπάνιες εἰκόνες, τὸν S. GIORGIO καὶ τὴν SANTA MARIA, κειμήλια ἀπὸ τοὺς γονεῖς της. Μετὰ τὸ χτίσιμο τῆς Ἁγίας Ἄννας, ἡ οἰκογένεια Μάλλια μετέφερε ὅλα τὰ ἐκκλησιαστικά της σκεύη καὶ τὶς εἰκόνες ἐκεῖ».
Ἡ δεύτερη μαρτυρία, ἀνήκει στὸν Κωνσταντῖνο Ἀντωνόπουλο, ἐγγονὸ τοῦ Βλάση καὶ γιὸ τοῦ Ἀλέκου Ἀντωνόπουλου, ὁ ὁποῖος, στὴ σελίδα 17 τοῦ αὐτοβιογραφικοῦ του βιβλίου ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑ ΑΜΠΕΛΩΝΩΝ, σημειώνει:
«Ἐκεῖ, στὴ γωνία τοῦ σπιτιοῦ ἔχτισε ὁ παπποῦς τὴν St. Anna, γιὰ νὰ προσεύχεται ἡ γιαγιὰ ὅποτε ἔνοιωθε τὴν ἀνάγκη.
Χρόνια μετὰ τὸν θάνατό της, ἡ πέτρα τῆς ἐκκλησίας γύρισε πίσω στὴν Ἰταλία, κι ἔτσι ἡ ἐκκλησία δὲν λειτουργάει πλέον. Ὅμως τὸ κτίσμα παραμένει ἀνέπαφο, ἀτόφιο…. Τὰ μάρμαρα, οἱ ἐκκλησίες καὶ τὰ κτίσματα, μνῆμες ἀνθρώπων ποὺ ἦσαν κάποτε καὶ ἱστορίας ποὺ γράφτηκε ἀπὸ ἀνθρώπους ποὺ δὲν ξεχνιοῦνται».
Ἀπὸ τὰ μέχρι τώρα ἐκτεθέντα, λοιπόν, σχετικὰ μὲ τὸν Καθολικὸ ναΐσκο ποὺ βρίσκεται στὴν ΑΧΑΪΑ CLAUSS, ἔχουμε τὰ ἑξῆς συμπεράσματα:
1. Οἱ οἰκογένειες Καθολικῶν ποὺ κατοικοῦσαν μέσα στὸ Οἰνόκαστρο, ἀρχικὰ ἐκκλησιάζονταν στὸ σπίτι τοῦ Σπύρου Μάλλια, ὁ ὁποῖος εἶχε διαμορφώσει ἕνα δωμάτιο γι’ αὐτὸν τὸν σκοπό.
2. Ὁ ναὸς χτίστηκε στὰ 1924 καὶ εἶναι ἀφιερωμένος στὴν Ἁγία Ἄννα.
3. Κτίτοράς του εἶναι ὁ Βλάσης Ἀντωνόπουλος, ποὺ θέλησε νὰ προσφέρει στὴ σύζυγό του, πρωτίστως, καὶ ἐν συνεχείᾳ στὶς οἰκογένειες τῶν Καθολικῶν κατοίκων τῆς Gutland, τὴ δυνατότητα νὰ προσεύχονται, ἤ, κατὰ τὴν ἐκδοχὴ Μάλλια, κτίτωρ εἶναι ἡ ἴδια ἡ Costanza Ἀντωνοπούλου.
4. Ἡ γυναῖκα τοῦ Σπύρου Μάλλια, Μαρία …εἶχε φέρει μαζί της δύο σπάνιες εἰκόνες, τὸν S. GIORGIO καὶ τὴν SANTA MARIA, κειμήλια ἀπὸ τοὺς γονεῖς της. Μετὰ τὸ χτίσιμο τῆς Ἁγίας Ἄννας, ἡ οἰκογένεια Μάλλια μετέφερε ὅλα τὰ ἐκκλησιαστικά της σκεύη καὶ τὶς εἰκόνες ἐκεῖ, καὶ
5. Μετὰ τὸν θάνατο τῆς Costanza Ἀντωνοπούλου ἡ πέτρα τῆς ἐκκλησίας γύρισε πίσω στὴν Ἰταλία, κι ἔτσι ἡ ἐκκλησία δὲν λειτουργεῖ πλέον.
Ἀλλά, ἔχουν τὰ πράγματα ἀκριβῶς ἔτσι;
Achaia Clauss : Iστορικό Αρχείο 